Op 21 januari 1873 werd er in Årtesmåla, Horn, Kisa, Zweden, een kind geboren.
Het was een jongen en zijn ouders noemde hem: Anders Johan.
Anders was de zoon van Carl John Andersson en Kristina Lovisa Andersson
Het is onbekend of en hoeveel zussen Anders had:
Het is onbekend of en hoeveel broers Anders had:
Anders werkte als landarbeider in Kättestorp in Kisa.
Op 25 juni 1898 trouwde Anders met Alfrida Konstantinia Brogren.
Anders en Alfrida kregen samen vijf kinderen:
- Sigrid Elisabeth
- Ingeborg Constanzia
- Ebba Iris Alfreda
- Sigvard Harald Elias
- Ellia Anna Maria
De zus van Alfrida, Sigrid, was getrouwd met Ernst Danbom, hij zou ook met de Titanic gaan reizen. Het was Ernst Danbom die het gezin van Anders overhaalde om te gaan emigreren, ookal hadden ze het relatief goed. Anders verkocht Kättestorp en kocht kaartjes voor zichzelf en zijn gezin. Een andere Scandinavische emigrant, Anna Sofia Nysten, sloot zich bij hen aan. Ze kwam van de Farsbo-boerderij buiten Kista.
Bij het huis van Alfrida en Sigrids broer Axel Brogren en zijn vrouw Hilda in Långebro, werd voor het vertrek een afscheidsfeest georganiseerd. Naast familieleden van de families Andersson, Danbom en Anna Nysten waren ook leden van de missiegemeente van Bränntorp aanwezig.
De bestemming van de Anderssons was Winnipeg, Manitoba, Canada, naar Alfrida’s andere zus Susanna, die getrouwd was met Andrew Zachrisson. Volgens sommige bronnen waren ze van plan een tijdje bij de Danboms te blijven voordat ze naar Canada zouden vertrekken.
De reis was lang voor de familie Andersson. De groep van zeven personen moest met de trein van Kisa naar Göteborg reizen. Van daaruit gingen ze op een schip naar Hull, brachten daar de nacht door en namen nog een trein naar Southampton. Daar moesten ze nog een paar dagen wachten voordat de Titanic vertrok.
De families Andersson en Danbom hadden kaartjes voor de derde klasse en hadden hutten in het achtergedeelte. Anders was toen 39 jaar oud.
Nadat de Titanis de ijsberg had geraakt duurde het een tijdje voordat de familie Andersson het dek op kon. Tegen de tijd dat ze het dek op konden waren er nog maar een paar reddingsboten over en was het tijd voor alle gezinnen met kinderen om te beslissen welke gezinsleden als eerste een reddingsboot in zouden gaan. Voor de familie Andersson gebeurde het, bewust of onbewust dat er niemand langskwam.
Anders Andersson overleefde de ramp met de Titanic niet. Anna Sofia Nysten werd gered door reddingsboot 13. Het lichaam van Anders werd nooit terug gevonden.
De moeder, de broers en zussen van Anders Andersson schreven op 21 september 1912 een brief aan het ministerie van Buitenlandse Zaken, waarin ze respectvol vroegen om compensatie voor de bezittingen van hun broer en zoon die tijdens het zinken verloren waren gegaan.
Op 26 september kwam er een reactie van Lovisa Andersson met daarin het bericht dat er nog geen compensatie kon worden uitgekeerd.
Uiteindelijk betaalde het liefdadigheidsfonds SEK 875:52 (£ 48) uit aan Anders’ moeder Kristina en SEK 912 (£ 50) aan zeven broers en zussen. Op 25 augustus 1914 ontving Kristina ook een schadevergoeding van SEK 456:50.