Na de ramp keerde Mary terug naar Engeland aan boord van de SS Lapland, waar ze een brief schreef aan haar zus:
‘SS Lapland, 27 april 1912
Mijn lieve Maggie,
Ik verwacht dat je blij zult zijn om nog een keer van me te horen en te weten dat ik nog steeds in het land der levenden ben. Heb je het nieuws van moeder achtergehouden? Ik hoop dat je het kabelgram in orde hebt.
Ik verloor nooit mijn hoofd die vreselijke nacht. Toen ze om kwart voor twaalf toesloeg en de motoren stopten, wist ik heel goed dat er iets mis was. Dr. Simpson kwam en vertelde me dat de mails in de lucht waren. Dingen waren behoorlijk slecht. Hij bracht mejuffrouw Marsden en mij naar zijn kamer en gaf ons wat whisky en water. Hij vroeg me of ik bang was, ik antwoordde van niet. Hij zei: “Goed gesproken als een echt Ulster-meisje”. Hij moest zich haasten om te zien of er iemand gewond was. Ik heb hem nooit meer gezien.
Ik kreeg een reddingsvest en ging door de kamers om te zien of mijn passagiers allemaal boven waren en of ze een reddingsvest om hadden. Arme meneer Andrews kwam langs, ik las op zijn gezicht alles wat ik wilde weten. Hij was een moedige man. Mr. Andrews ontmoette zijn lot als een echte held die het grote gevaar realiseerde, en gaf zijn leven op om de vrouwen en kinderen van de Titanic te redden. Ze zullen het moeilijk vinden om hem te vervangen.
Ik ging weg van alle anderen en was van plan terug te gaan naar mijn kamer om wat van mijn sieraden te halen, maar ik had geen tijd. Ik ging aan dek. Ik zag Kapitein Smith opgewonden raken; passagiers zouden het niet gemerkt hebben, maar ik wel. Ik wist toen dat we snel zouden gaan. De noodsignalen gingen elke seconde. Toen was er een grote verliefdheid achter me; eindelijk beseften ze het gevaar, dus werd ik in een boot geduwd. Ik geloof dat het de laatste was die wegging. We waren nog maar net duidelijk of ze snel begon te zinken.
We zaten de hele nacht in de boten totdat de Carpathia ons ophaalde, ongeveer zeven uur ’s ochtends. Meneer Lightoller gaf me het compliment dat hij zei dat ik een zeeman was.
Je liefhebbende zus,
Maria’
Nadat Mary was hersteld van de ramp met de Titanic hervatte ze haar carrière op zee. Mary zweeg over het onderwerp Titanic, geen hedendaagse interviews of vermeldingen dat ze een Titanic, overlevende is, zijn ooit aan het licht gekomen. Ondanks haar vaak geciteerde status als overlevende van de Titanic, kreeg haar uiteindelijke overlijden niet zoveel aandacht.
Op 28 februari 1953 overleed Mary op 86-jarige leeftijd aan hartfalen. Ze werd begraven in Dundonald Cemetery, Dundonald