In het voorjaar van 1907 ontstonden in Londen de eerste plannen voor de bouw van drie grote passagiersschepen. De algemeen directeur van de White Star Line, Bruce Ismay, en directeur van scheepswerf Harland and Wolff, William James Pirrie, besloten tijdens een diner in Downshire House op Chesham Place in Londen, dit was toen de residentie van William James Pirrie (nu is het de Spaanse Ambassade), drie schepen te bouwen met een tot dan toe ongekende brutoregistertonnage van 45.000. Deze drie schepen zouden ‘de Olympic-klasse’ gaan heten. Deze schepen zouden de Atlantische Oceaan met een snelheid van ongeveer 21 knopen (ca. 39 km/h) moeten oversteken. Het definitieve ontwerp werd gemaakt door bouwkundigen Alexander Carlisle, Thomas Andrews en Edward Wilding.
De plannen voor de ‘Olympic-klasse’ zorgden voor concurrentie tussen de verschillende rederijen, deze concurrentie duurde tot aan de Eerste Wereldoorlog. De Cunard Line stelde in 1907 haar beide stoomschepen Lusitania en Mauretania in dienst, de Mauretania was 22 jaar lang het snelste brutoregistertonnage van meer dan 30.000 de grootste schepen ter wereld.
Bij de plannen voor de Titanic en haar zusterschepen Olympic en Gigantic (later de Britannic) was veel aandacht besteed aan de luxe in de eerste klas en minder aan de snelheid van de reis. Dit was terug te zien aan de inrichting van de eerste klas met:
– Ruime suites
– Rook kamers
– Eetkamers
– Een speciaal voor de eerste klas gereserveerd promenadedek
Een aantal luxecabines werd ingericht door de Koninklijke Nederlandsche Meubelfabriek H.P. Mutters en Zoon uit Den Haag. Mutters verzorgde de betimmering en de inrichting van de luxehutten. Bovendien leverde Mutters de meubels voor:
– De Veranda
– De “palm court” (gezelschapszaal)
– De rooksalon
– Het “Private Deck”
De eetzaal werd ontworpen door Charles Fitzroy Doll, die kort daarvoor het Imperial Hotel in Londen had ontworpen. Daartegenover stond de derde klas, waar passagiers in kleine hutten met tot wel vijf tweepersoons- of stapelbedden moesten slapen, en waarvan de verblijfsruimten soberder ingericht waren. Toch overtrof de uitstraling en inrichting van de derde klas de grote slaapzalen die in die periode, in plaats van hutten, op de meeste schepen gebruikt werden. De tweede klas van de Titanic kon ongeveer vergeleken worden met het comfort van de eerste klas van de oudere passagiersschepen.
