In het jaar 1912 werd hij als 5e officier op de Titanic geplaatst. De reis met de Titanic zou niet alleen de eerste reis met een schip van deze afmetingen worden, maar ook zijn eerste keer over de trans-Atlantische route.
In de nacht van 14 op 15 april 1912, de nacht dat de Titanic zonk, was Harold om 20:00 uur afgelost door 6e officier Moody, Harold lag te slapen in zijn vertrekken toen het schip om 23.40 uur tegen een ijsberg aan voer. Harold sliep door de herrie heen maar 30 minuten later werd hij wakker. Toen Harold wakker werd en zich realiseerde wat de situatie was, kleedde hij zich onmiddellijk aan en ging aan het werk. (Het is niet bekend wanneer hij zijn pistool kreeg, het kan zijn toen hij zich aan het aankleden was of het kan later in de 15 minuten zijn geweest dat zijn verblijfplaats onbekend was, wat misschien de tijd was dat hij terugging naar zijn kamer. 3e officier Herbert Pitman belastte hem met het inladen van reddingsboot nr. 5.
Rond 01:30 uur ging Harold in gesprek met 6e officier Moody. Terwijl de reddingsboten nr. 14 en nr. 16 aan bakboordzijde te water werden gelaten, hadden de twee onderofficieren het gevoel dat deze boten een officier moesten hebben. Moody stond erop dat Harold moest instappen op reddingsboot nr. 14, Moody zou in een andere reddingsboot stappen. Tegen de tijd dat reddingsboot nr. 14 te water werd gelaten, begon het op het dek te precair te worden toen de meerderheid van de passagiers begon te beseffen dat het gigantische schip zou gaan zinken. Terwijl reddingsboot nr. 14 afdaalde, gebruikte Harold zijn pistool om drie schoten langs de zijkant van het schip af te vuren om een groep mannen af te schrikken die probeerden in de reddingsboot te springen.
Tijdens het onderzoek naar de toedracht van het zinken van de Titanic verklaarde Harold nadrukkelijk dat hij niemand had geraakt en zei dat hij had gekeken waar hij aan het schieten was.
Tijdens alle commotie zou Harold gezegd hebben: ‘Ga terug of ik ziet jullie allemaal neer als honden;’ (In de Titanic film uit 1997, werd dit gezegd door Lightoller, maar volgens ooggetuigen had Harold Lowe dit gezegd)
Toen reddingsboot nr. 14 het water had geraakt, beval Harold dat zijn reddingsboot ongeveer 140 m van de Titanic moest worden geroeid.
Rond 2:20 was de Titanic gezonken, en Harold was begonnen met het het verzamelen van verschillende reddingsboten. Hij wilde tergkeren om overlevenden op te halen, maar was bang om omver getrokken te worden door de mensen die in de zee lagen en door het gebrek aan ervaren bemanningsleden in de boten. Harold verdeelde de overlevenden in de groep reddingsboten die hij had verzameld in een vloot, om één reddingsboot klaar te maken voor een zoektocht naar extra overlevenden. Harold en zijn zorgvuldig uitgekozen bemanningsleden wachtte tot de meeste mensen waren overleden, daarna voer hij terug naar de plaats waar de Titanic was gezonken om zo te voorkomen dat hun reddingsboot zou kapseizen. Achteraf realiseerde ze zich dat het lange wachten helemaal niet nodig was geweest, want de zee was veel te koud voor iemand om een lange tijd te overleven, laat staan dat men de energie had om een reddingsboot om te trekken. In totaal werden er 4 mannen uit het water gehaald, van wie één later in de nacht overleed. In de duisternis waren nog veel meer stemmen te horen, maar het lokaliseren ervan bleek een grotendeels vruchteloze taak, ondanks alle inspanningen van de bemanning. Harold was één van de twee reddingsboten die terug voeren om de overlevenden te redden op de plaats waar de Titanic zonk.
