Op 21 oktober 1906 werden er in Worcester, Massachusetts, Verenigde Staten, twee kinderen geboren.
Het was een tweeling, jongen en een meisje, en hun ouders noemde hen: Carl jr. en Lillian.
Carl jr. en Lillian waren de kinderen van Carl Oscar Gustaffson Asplund en Selma Augusta Emilia Johansson.
Carl jr. en Lillian hadden geen zussen:
Carl jr en Lillian hadden drie broers:
– Filip Oscar
– Clarence Gustaf Hugo
– Edvin Roij/Felix
In het jaar 1907 Reisde Carl jr. en Lillian met hun ouders en broers terug naar Zweden omdat Clarence opa, de vader van Carl, was overleden en hun ouders de boerderij moesten verkopen en voor hun oma moesten zorgen. Ze woonde een aantal jaar in Zweden, waar hun jongere broertje, Edvin Roij, ook wel Felix genoemd, werd geboren.
De oudere broer van Carl jr. en Lillian, Filip, kon zich niet goed aanpassen in Zweden, hij was er ongelukkig en had heimwee naar hun thuisland Amerika. Hij was op een gegeven moment zo wanhopig dat hij zei dat hij, als hij oud genoeg was, alleen terug zou gaan. Zijn vader nam de gevoelens van zijn oudste zoon serieus en geloofde dat er ook een kans was om weer bij Spencer Wire Works te gaan werken. Ook in Worcester was het onderwijs erg goed en lag daar een veelbelovende toekomst. Zijn vader wilde zijn gezin bij elkaar houden, dus besloot hij dat ze allemaal moesten terugkeren. Hoewel Selma graag wilde blijven, stemde ze ermee in terug te gaan naar Worcester en ze schreven naar hun families in Worcester. Nadat de afspraken waren gemaakt, verkochten ze hun boerderij om de kosten voor de remigratie te dekken en verlieten ze Alseda.
Carl jr. en Lillian reisde met hun ouders en broers naar Southampton, daar kochten ze kaartjes voor de Titanic als derde klas passagiers aan boord gingen. Ze hadden een hut aan de achterkant van het schip.
Op 10 april 1912, na de middag, vertrokken ze uit de haven van Southampton.
In de nacht van 14 april 1912 stopte het enorme schip opeens. Hun moeder had een trilling gevoeld, ze had hun vader wakker gemaakt om te vragen wat er was gebeurt. Hun ouders gingen hun hut uit en vroegen aan een steward wat er aan de hand was, de steward ze dat er niks aan de hand was. Carl en Selma, de ouders van Filip, vertrouwde het niet, ze haalde hun kinderen uit bed, kleedde hen aan en zochten naar reddingsvesten. Na een tijdje gaven de stewards het gezin extra reddingsvesten nadat ze zich besefte dat er iets ergs aan de hand was.
Toen ze op het bovendek kwamen zette Carl zijn enige dochter, Lillian, en zijn jongste zoon, Edvin, in een reddingsboot. Vermoedelijk waren ze op A-Deck, toen hij zijn kinderen aan een bemanningslid van reddingsboot 10 gaf, daarna verplichtte Carl zijn vrouw om ook de reddingsboot in te gaan, zodat zijn kinderen niet alleen waren. De moeder van de tweeling ging, met pijn in haar hart, de reddingsboot in, de gedachte om haar man en haar andere kinderen achter te laten voelde niet goed, maar ze kon ook haar twee jongste kinderen niet alleen achter laten. Toen zijn moeder in de reddingsboot stapte viel er een andere passagier bovenop haar. Terwijl Selma haar man en drie zoons uitzwaaide verzekerde Clarence vader haar dat hij en de jongens een andere reddingsboot moesten halen. Carl pakte de handjes van Clarence en Carl junior, dit was de laatste keer dat Selma haar man en zoons zag. Clarence overleefde de ramp met de Titanic niet, zijn lichaam werd nooit teruggevonden. Carl overleed op 5-jarige leeftijd.
Zijn moeder, Selma, zijn jongste broertje, Felix, en zijn tweelingzus, Lillian, overleefde de ramp, zij werden naar het Saint Vincent’s Hospital in New York gebracht, nadat ze door de Carpathia waren gered en in New York waren aangekomen. Ze kregen vervolgens het essentiële geld om naar Worcester te reizen, waar ze het grootste deel van hun leven woonden. De ramp met de Titanic en het daardoor geleden verlies hadden een enorme impact op de overgebleven familie. Het was zo’n trauma voor Selma, Felix en Lillian dat het onderwerp thuis nooit ter sprake kwam.
Carl jr.’ zus Lillian Gertrud werd heel oud en was de laatste van de drie overgebleven Titanic- overlevenden in het nieuwe millennium. Ze leefde tot 2006 en werd behoorlijk beroemd, hoewel ze slechts zelden een schaarse kijk gaf op haar dagen aan boord van het nog steeds fascinerende schip. Dit deed zij alleen telefonisch. Uit de eerste hand leerden we het verhaal van de familie.